Koken in de desa.

Het koken in de desa op Java ( en ik geloof best dat het elders in Indonesia ook wel zo zal zijn), gebeurt samen met de gehele gemeenschap, want uiteindelijk is de selamatan ook voor de hele gemeenschap bestemd.

Vele bezoekers-/sters van deze site zullen dit nog wel kennen of meegemaakt hebben of nog meemaken.

Elders op deze site heb ik iets verteld over een klein jongetje Hanif en zijn ouders Par en Warni.

Deze fotoreportage gaat over de voorbereiding van een selamatan gehouden in de desa Brenggong alwaar Par en Warni geboren waren en de selamatan werd gehouden afgelopen week begin juli 2012, ter ere van het feit dat Par's vader 10 jaar geleden was overleden.

De foto's heb ik gekregen wederom van die verre vriend en op de foto's berust zijn copyrights, dus niet zomaar jiplak alstublieft maar eerst netjes toestemming vragen, mocht men er belangstelling voor hebben. Ook weer hier is mijn dank groot voor de foto's !!!!!

BRENGGONG, een simpele desa op Midden Java, ietwat zuidoostelijk van Purworejo, gelegen in bergachtig terrein, sawa's her en der en gezapig vindt het leven daar plaats, bij tijde en wijle onderbroken door een selamatan.

Ik heb 's de sprookjesboeken erop na gezocht naar het ontstaan van deze desa BRENGGONG. Het schijnt zo te zijn geweest, dat..... kortom, het sprookje begint als volgt:

Er was eens (uiteraard, want anders is het geen sprookje) geen prinses maar een oude koloniale man die héél alleen daar in dat oord woonde, slechts vergezeld door één of andere pembantu van mannelijke kunne, die tevens ook nog dienst deed als gerobak koetsier van die ouwe koloniaal... En de koloniaal was ook nog stokdoof aan de linkerkant en bijna doof aan de rechterkant; daarbij was ie een vrek.... een supervrek, want ondanks zijn welgevuld spaarbankboekje bij de toenmalige Boerenleenbank, vertikte ie het om een Rolexhorloge te kopen, maar wilde wel altijd de exacte tijd weten, aangezien hij op tijd zijn voorgeschreven pillenzooi van Sandoz en Bayer moest slikken.

Dus wat had ie uitgevonden? Hij kocht een gong en liet voortaan de pembantu exact als de zon opkwam en in de middag op het hoogste punt stond en als de zon achter de horizon verdween, op de gong slaan, zodat de koloniaal tenminste de tijd voor zijn pillen wist. Dat ging zo'n poosje door en het gevolg was dat de pembantu ook....... doof werd door al dat slaan op die grote gong..... En zo werd de kreet geboren: "Breng die Gong, Pembantu" als de koloniaal de tijd wilde weten....

Pembantu intussen ook stokdoof geworden, nog dover dan de koloniaal was, door al dat gemep op de gong, moest dus voortaan een paar keren tot de orde geroepen worden, wilde hij de roep van zijn werkgever horen. Die roep "Breng die gong Pembantu" werd op den duur voor de koloniaal te lang en lastig en voortaan kortte de koloniaal het bevel in tot "Breng Gong !!"

Op een goeie dag verwisselde de koloniaal het aardse voor het eeuwige en de trouwe pembantu begroef zijn werkgever samen met de gong en plaatste er een markering bij, zoiets van "Hier rust Toean BrengGong."

Na zijn plichten gedaan te hebben, vertrok de pembantu met enkele nagelaten bezittingen en het spaarbankboekje van zijn werkgever met onbekende bestemming.

Ware het niet, dat later, veel later, enkele verdwaalde gelukszoekers uit den verre toevallig zich daar op die plek vestigden en het vervallen merkteken bij het graf van de koloniaal vonden en op die manier voortaan hun nederzetting derhalve BRENGGONG noemden en heden ten dage nog zo heet.

Ik heb navraag gedaan bij Arsip Nasional Pantasi en die gasten daar werkzaam, bevestigden de oorsprong van BRENGGONG zoals hierboven door mij verhaald. Amien.

Verdwaald kampungkippen gekraai zoals alom in een desa,  de geur van bereid eten, het geknetter van het houtvuur, de stemmen van de dames hele verhalen tegen elkaar over van alles en nog wat maar veel gewoon kletspraat, ook al zoals alom, het schelle schatergelach, de mannen nog ergens op de sawa het land bewerken (?) of bij elkaar andere dingen prepareren? Of misschien slapen?

En voor het overige: Kijk naar de foto's, sluit dan de ogen en denk vooral NIET aan het afhaal eten van de Chinees dus. Vooral NIET daaraan denken, gedachten op oneindig en enkel maar neusje open en je ruikt al dat zaligs wat in die potten en pannen bereid wordt. Oh, en hou een zakdoek bij de hand mocht je gaan kwijlen...... ngiler !!!!

Bah!!! Hoor ik "verwende" smaken roepen. Wat vies, alles zomaar op de grond. Hellup, waar is de Keuringsdienst? Anmeoela met de keuringsdienst. Gewoon het bord volscheppen en eten, niet zeuren over hygiene of dat soort dingen. Alsof het in het westen altijd zo netjes en clean is?

En wat sien ik in dat groen glazen schaaltje helemaal rechts? Juist ja, ook daar tegenwoordig dus de bekende bumbu kant en klaar uit het zakje. Maar dat het pakje daar ligt, wil niet zeggen, dat het gebruikt wordt toch? Kijk maar naar de foto's hiernavolgend.

Eet smakelijk en moge het u wel bekomen.

Foto onder: Die haan, die haan, die speelt met zijn leven..... die solliciteert ergens naar..... ayam rujak !!!!! In die grote wajan ermee. !!!! De bakolie ligt al klaar.

Foto onder: De stammen van pisangbomen als getuige van het kookgedoe. De repen hangen ervan af, .... bindmiddel/touwtje. Niet verwarren met bindmiddel om een sausje aan te binden zodat het dikker wordt.

De bekende potten en pannen in alle kleuren en maten, van alu, van email, oude verpakkingstrommels, weet ik veel wat nog meer, alles heeft een doel en nut.

Foto onder: Hatsekidee, weg ermee. Kan het gras ook nog een beetje afwas sop drinken. Maakt niets uit, groeit toch wel. Lijkt wel een balletpose van de kokkin, elegant een been achteruit en siram maar die hap. Die mevrouw op de achtergrond: Verwonderd zoekt ze haar wajan....Waar is dat ding nu weer gebeleven? Daarnet zag ik hem nog....weet zij veel als ze niet achterom kijkt.

Foto onder: Kijk, da's pas een echte entong om de rijst om te roeren. En de dame heeft er lol in, want ze lacht. Ze lacht, ze lacht, want ze weet wat ze er stiekem in gedaan heeft, want ze weet wie er ook komt eten en daar heeft ze toch zo'n bloedhekel aan.... Ze lacht in d'r vuistje.... Volgens mij heeft ze nog restanten upil aan d'r vingers. Kan ook een vuiltje op mijn bril zijn hoor. 

Geen ENECO of NUON of E-ON of OXXIO rekening voor gas, gewoon enkel wat takken brandhout. Klaar.

Foto onder: De bekende sutil, gemaakt van een klapperdop en een stuk bamboe als steel. Klaar toch. Lekker uitvergroot de foto. Kunnen de kijkers/-sters lekker kwijlen. Daun sereh, daun salam zie ik zwerven tussen de bumbu en het vlees in.

Het is toch niet te geloven. Waar moet ik het vanavond mee doen? Zal wel ongeveer hetzelfde zijn, denk ik, manieheus. Want ik heb geen zin om de keuken te staan, dus het wordt een pizza jammer genoeg. Zo'n ding uit de grote voorraadkast van de Jumbo of de AH , made by Dr. Oetker of zoiets.