Het oude NIS gebouw te Semarang en tegenwoordig LAWANG SEWU geheten.
Er is al veel te vinden over dit oude NIS gebouw op het internet en in boeken en overige stukken, maar desondanks hierbij dan enkele foto's van het gebouw en genomen door mijn 3R vriend aldaar. Gelet op het feit, dat de meeste gangbare foto's van dit gebouw bijna altijd frontaal zijn genomen en weinig details tonen, kan ik u derhalve deze pagina ten volle aanbevelen. Voor vele bezoekers alhier zullen de foto's wel iets tonen, wat men op die andere foto's niet ziet, dus ga je gang. Pak een lemper erbij en ga maar kijken. Oh, ik ga zal hier dus geen plaatjes neerplonken, die al elders op het internet staan.... bosan loh. (Ongeveer te vertalen met: komt mijn strot uit.).... Gek is dat toch, van rijst word ik niet bosan.
Oh ja, bijna weer vergeten: Copyright en eigendom foto's van mijn 3R vriend, dus je weet het. Niet ongevraagd jiplak aub.
Lawang Sewu: Javaans voor Duizend Deuren. (Sewu = duizend... weet je nog wel... Siji, loro, teluh, papat, limo, nenem, pitu, wolu, songo etc. etc.) Of nooit geleerd? Mocht zeker niet van pa en ma vroeger in het javaans tellen :-( Want dat hoorde niet.... Je moest Nederlands lullen (uit je nek).
Ik vraag me af waarom vroeger het gebouw nooit zo werd genoemd? Met al zijn honderden deuren ramen. Klinkt veel mooier dan Het Gebouw van de NIS of zoiets, vind ik zelf.
Enkele feitjes over de NIS uit de kranten:
In 1913 bestond de NIS 50 jaar. Dit werd gevierd. In 1938 - bij het 75 jarig jubileum werd niets gevierd. Het personeel kreeg nog geen bakkie pleur, laat staan een oudbakken pisang goreng.
In 1922 ontbond de NIS de omnibus lijn van Parakan naar Wonosobo, omdat zij geen vrijstelling kreeg van wegenbelasting ad 5000 guldens.
In 1937 liet men pas treinen rijden tussen Semarang en Solo.
In 1918 neemt ingenieur Zwager ontslag bij de NIS en treedt in dienst bij zijn schoonzuster.
In 1929 bedroegen de ontvangsten van de NIS Guldens 21635 en in 1928 bedroegen de ontvangsten Guldens 21311. Alles in duizenden, zegt het bericht.
In 1901 mocht de heer Scipio als schrijver voor de NIS te Semarang-Vorstenlanden-Willem I, zijn werk verrichten tegen de somma van daggeld 1,75 guldens. Vette hap, want het was ook nog tijdelijk... "Hé Piet, morgen hoef je niet te komen, want de dochter van de Direkteur heeft vakantie en mag wat vakantie werk doen en ze krijgt 50 cent per uur en dus ben jij te duur."
In 1933 (CRISIS jaren) verlaagde de NIS de salarissen nog eens met 10%, daarmee in totaal dus 20% korting op de lonen.... Gelukkig dat meneer Scipio van het punt hierboven dit niet mee hoefde te maken.
Enzovoorts, enfin speur zelf maar de kranten door, als men meer wilt weten over wat er toen allemaal niet werd geschreven over de N.I.S.
Oh ja, nog iets over het woordje LAWANG. Vlak voordat men Malang inkomt, komende van richting Surabaya, passeert men dit durp Lawang. (nou ja durp, tegenwoordig dus een flink stadje al). En een goed lezer/-es begrijpt nu meteen waarom dit durpje Lawang heet. Juist ja, goed geraden mensen: Lawang is de poort naar Malang.... Misschien vroeger ook wel 's de woordjes Lawang pintu gehoord toch?
Een stukje uit de Wikidinges: (Collectie Tropenmuseum). Cursief gedeelte.
Het gebouw van de Nederlands-Indische Spoorweg Maatschappij werd ontworpen door de architect C. Citroen van de firma J.F. Klinkhamer en B.J. Ouëndag. Deze firma was ook verantwoordelijk voor het ontwerp van de (veel kleinere) evenknie in Den Haag. De bouw begon in 1904 met gebouw A; dit kwam gereed in 1907. De voltooiing van de rest van het gebouwencomplex volgde in 1919. Het gebouw huisvestte de administratie van de Nederlands-Indische Spoorweg Maatschappij; toen de Nederlands-Indische Spoorwegmaatschappij in augustus 1913 zijn gouden feest vierde was het gebouw schitterend verlicht. Na de verovering en de daarop volgende Japanse bezetting door het Japanse leger van Nederlands-Indië werd het gebouw gebruikt door Japanse troepen. De kelder van gebouw B werd ingericht als een gevangenis, waar verschillende Nederlanders werden geëxecuteerd. Tijdens de slag bij Semarang, in oktober 1945, toen Semarang werd heroverd, werd de tunnel door de Nederlandse troepen gebruikt om in de stad te komen. Tijdens de gevechten kwamen veel Indonesische strijders maar ook vijf spoorwegemployées om.
Nadat Indonesië onafhankelijk was geworden werd het gebouw gebruikt door het Indonesische leger en nog later door de PT Kereta Api, de Indonesische spoorwegmaatschappij. In 2009 bleek dat het gebouwencomplex in een deplorabele staat verkeerde. Een journalist, Simon Marcus Gower, beschreef het in The Jakarta Post als donker en duidelijk ziek. De eens zo witte muren waren vuil geworden, zwart door schimmels en verwaarlozing. Zij waren gebarsten, het behang was lang geleden al vergaan en de rode stenen eronder waren zichtbaar geworden. Schimmels en onkruid hadden het gebouw overgenomen en muizen en ratten waren nu de belangrijkste inwoners. Niet lang na deze treurige beschrijving werden er renovaties aan het gebouwencomplex verricht met als doel het voor toeristen aantrekkelijk te maken. De gouverneur van Centraal-Java, Bibit Waluyo, zond een groot aantal soldaten om te helpen met de verbouw aan het exterieur maar lokale bewoners waren teleurgesteld en zeiden dat het gebouw zijn oorspronkelijkheid had verloren. Op 5 juli 2011 werd het gebouwencomplex geopend door Ani Yudhoyono maar toen was nog slechts gebouw B toegankelijk voor toeristen. Noot editor:En het schijnt er te spoken, zegt men, vanwege de dolende slachtoffers uit de kelders.... .... Architect Citroen heeft ook het Stadhuis van Surabaya ontworpen.
Aan het publiek: Dank voor uw bezoek.
Aan mijn 3R vriend: Dank voor je gewaarde bijdrage.
Aan mezelf: Dank voor de lemper op mijn bordje en voor u allen: Truste, straks.
En op de achtergrond mijn nicht Kartina met Gambang Semarang ter ere van dat Lawang Sewu gebouw in Semarang.
Op naar de foto's:
Kan niet goed zien wat daar op de grond ligt, maar volgens mij lijkt het wel Sang Merah Putih of te wel de Indonesische Tweekleur.... ????
Mijn neefje druk aan het werk. Nou ja, werk? Het ziet er schoon uit, dus hij loopt wat gewichtig en druk doende rond en denkt.... Is het nog geen tijd voor mijn middagtukkie?
'k Ga het thuis voortaan ook zo noemen. Best wel apart die benaming voor ...... iets wat verwijst naar een harde metaallegering of zelfs diamant en ander edelgesteente mengsel.
Het is net als in oude tijden daar bij dat NIS gebouw. Men zit er nog steeds te niksen.... Oeps, sorry aan belanghebbenden...
Weer zo'n eenzame wandelaar die zich af vraagt wat ie aan het doen is. Handjes in de zakken, want het is koud.
Zo! Mooi meegenomen toch? De krant lezen in de baas z'n tijd. Hoeft het thuis niet te gebeuren en is er dus tijd over om een potje te roddelen met de buurvrouw.
En hier is ie dan. Mijn lievelingsneef met mijn lievelings snoeperijen.... Of misschien wel Mpeh Palembang erin? Op de achtergrond een ontsnapte wielrenner uit de Tour de Java, die waarschijnlijk dacht: Nu ik toch hier op Java ben en geen kans op de hoofdprijs maak, kan ik net zo goed......
Tja, waar moet je nu parkeren? Helemaal aan het eind van het straatje? En die wandelaar zal waarschijnlijk de Pak Jaga zijn (Parkeerwacht) en vloekt een ieder stijf, wat er is geen auto die er parkeert, dus ook geen opbrengsten voor hem. En men luistert naar het gebod wat op het bordje staat: Verboden vuil in de sloot enz. enz. Want de sloot ziet er inderdaad schoon uit..... Alhoewel? Misschien heeft Pak Jaga wel uit nijd in de selokan geplast????
Aanvulling 23 maart 2014 op de onderaardse kelders van het gebouw, waar diverse executies plaats vonden door de Japanners tijdens de Japanse oorlog destijds en aldaar. Zie ook helemaal bovenaan deze pagina het stukje uit de Wikidinges. De Nederlandse soldaten schijnen destijds ook deze ruimtes gebruikt te hebben om Semarang binnen te komen.
Hiernavolgend enkele foto's van deze onderaardse kelders, waarvan men zegt dat het er soms spookt. Of de "spoken" iets te maken hebben met de geëxecuteerden is mij onbekend. (Zie ook helemaal onderaan deze pagina over dit "spookgebeuren - Bron Wikipedia.org)
De lijken van de geëxecuteerden schenen via deze onderaardse kanalen richting "kali" weggespoeld te worden, conform de gids die groepen belangstellenden rondleidt.
Foto's: Copyright De Watie november 2013. Niet ongevraagd dupliceren, tenzij toestemming is verleend.
De foto hieronder is de waterkelder, alwaar de gevangenen - na marteling en ondervraging - hun einde vonden... d.m.v. onthoofding alvorens de lijken in het water werden geworpen.
De bovenstaande foto's heb ik geplaatst voor diegenen, die toevalig op deze pagina langs dwalen en interesse hebben voor hetgeen was geschied in die tijden maar in de eerste plaats voor diegenen, die in deze ruimtes hun familieleden hebben verloren. Moge de zielen van de dolenden hun rust vinden en moge zij weten, dat zij nooit vergeten zullen worden.
Terima kasih De Watie, atas nama korban2 dan keturunan.!!!
Een stukje uit de Wikipedia:
Lawang Sewu is said to be haunted, with many tourists visiting to see the ghosts. Among the ghosts reported to inhabit the establishment are a Dutchwoman who committed suicide inside and "headless ghouls".
A side hall of the building
In 2007, a horror film entitled Lawang Sewu: Dendam Kuntilanak (Lawang Sewu: Kuntilanak's Vengeance) was released based on the legend. It told the story of a group of high school students from Jakarta who were trapped in Lawang Sewu after several had to urinate and featured ghosts of a Dutchwoman, a man with a ball and chain wrapped around his leg, and a kuntilanak.
