Het leven in de desa.

Een vervolg fotoserie over de desa BRENGGONG. Jaja, die desa waar ooit die oude koloniaal leefde met zijn pembantu en zijn gong....

Stil, simpel, speels, bloedserieus, eigenaardigheden (althans in mijn ogen) van sommige taferelen,  maar toch zo eigen, zo bekend, zo vertrouwd....

Enfin, kijk zelf maar voordat ik al te lyrisch ga zitten zwijmelen.... Ach, ik hoor al vragende stemmen: Waarom gaat die dan niet daar wonen?.... Dat komt, dat komt, maar voor nu zijn deze beelden ten faveure van de geïnteresseerde belangstellende voorbijgaander.

Met dank aan mijn 3R vriend: Razende Roeland Reporter aldaar en uiteraard berust het gehele copyright bij die verre vriend. Dus jiplak? Wel eerst vragen alsjeblieft.

Daar gaat ie dan:

Aanzicht op de omringende sawa's van Brenggong.

Een stokoude Tamarindeboom = Asemboom,  schaduw gevend aan een motor van een tani ergens op de sawa werkend en tevens dienstdoend - zoals overal in Indonesia - als verkeers markering. Ooit was het zo en heden ten dage is het nog steeds zo.

De Padasan gevuld met water om je handen te wassen.

Familie begraafplaats te Brenggong. Men hoeft niet te vragen in welke richting het hoofd ligt begraven... nadenken en antwoord is zo makkelijk en voor de hand liggend, als je van dat land houdt.

De zwarte durpskat.... lijkt me een linke, die 's nachts misschien wel aan het spoken slaat? Een verdwaalde macan tutul in het klein?

Ach, mijn vriend die ik altijd al overal tegen kwam, waar ik ook was in Indonesia. En overal gedroeg ie zich hetzelfde: op een afstandje waakzaam staan, want je weet maar nooit hoe zijn leven eindigt: geregen aan een satestok of in een pan..... Sate !!! .... Opor ayam..... Ayam kecap..... Ayam rujak..... Soto.....

Een simpel huisje, een simpele stal en brandhout alom voor de kookparties.

Ik zie, ik zie allemaal pisangbomen, maar waar is de pisang. Maakt niets uit, want de bladeren doen toch ook dienst voor pepesan brengkesan of wat anders. En de dame is bezig om de rijst te garen, net achter dat zinken stuk golfplaat.....

Niet alles is daar natuurlijk arm, simpel, eenvoudig. Onderscheid moet er wezen.

The Boss met de capil, de oeroude bekende zonnebescherming, alleen vroeger naturel van kleur en opzij van de dame op de foto: het droge irrigatie kanaal.... Panasnya hebat Pak, kering semua.... Wat een hitte, alles droog.

Voor de onwetenden onder ons: Die pohon kelapa (klapperboom) is niet ziek of iets dergelijks. De inkepingen dienen als voetsteun/-tree als men zo nodig de boom in wil klimmen om een kelapa te plukken. In mijn tuin in Holland had ik tot verleden jaar ook een klapperboom, maar dat ding werd elke keer door een bende multiculti straatboeven leeggeroofd, dus heb ik dat ding maar gesloopt... manieheus.

Zo was het vroeger en zo is het nog steeds: de zon gebruiken we.... niks droogtrommels etcetera. En of de kleuren dan mooi blijven of niet, maakt niet uit... Nggak apa luntur Pak... Geeft niets als het verkleurd is meneer.... We doen het al eeuwen toch....... en nog meer kippen.... nog meer soto, nog meer ayam rujak, nog meer opor..... Ik ga een restaurant beginnen met al die ayam kampung als ingredient..... Kip kip kirkirkirkir kom dan kippie, kom maar bij baassie, kom kom....

Hé buuf, was best gezellig gisteravond, niet dan? Met zijn allen op de matras... En een lol dat we hadden....nou ja, met zijn allen?... Let op de straatlantaarn.. as maar gheef heluid tog?

Via de weg is het omlopen, dus even slootje maar oversteken. Worden mijn kakken schoon van en het koelt lekker af ook nog.

Mijn schoonmoeder heeft gekookt. Ik weet niet wat ze erin gepropt heeft, maar het is om te gieren dat ratjetoe gedoe.

Yes, de mlinjo vrucht... klaar om te plenyet en te drogen...... en dan emping mlinjo... En dan hup naar de fabriek... en dan hup naar Holland naar de toko.

Niks veranderd na al die jaren. Model nog steeds hetzelfde en het werkte en het werkt nog steeds... een paar karung met inhoud even ergens afleveren..... Een bewijs dat de ouderwetse stijl van pakketjes nog steeds sneller is dan de moderne PTT daar... want de dokar haalt de postauto in....kijk naar de sticker op de auto"Kantor Pos". Zou het paardje overgrootouders gehad hebben toen hij dienst deed voor de oude kolonialen in hun karossen? Wie weet?

"Ningdi Mbak?"... "Ning omah. Kabéné wis laris. Yo, seneng aku Pak."... Waar ga je naar toe? Naar huis. Alle is verkocht. Ik ben happy meneer..... Moderne fiets, modern draagmandje voorop het stuur, alles modern... behalve het doel waar alles om draait.... Verkopen wat op ons landje groeit en we hebben weer een bordje rijst vanavond en we toveren onze eeuwige glimlach tevoorschijn omdat we happy zijn......

Foto onder: In eerste oogopslag vond ik deze foto een ietwat "vreemd." Mijn hemel, waarom staat die bank met zijn achterste poten op een paar stutten??? Tot ik de vloer wat gedetailleerder begon te bestuderen.... Nieuwe glanzende tegels, dus vloertje net gelegd en nog niet goed droog het cement en dus de bank niet met het volle gewicht op de vloer. "Waarom dan de bank niet helemaal van de vloer af?" Zou je de mooie bank in de zon leggen? Niet dus, want dan gaat dat ding naar de gallemiezen in die brandende felle zon.

Nou vergeet mijn bovenstaande theorie maar zo snel mogelijk, want........ er was ruimte nodig op de veranda/terras of hoe je zo'n ruimte dan ook wilt noemen, in verband met de selamatan.... En ik vond me al zo scherpzinnig, manieheus. (Kreeg de explikatie heden 12 juli door van mijn Razende Roeland hahaha.)

En kijk 's goed naar dat wat daar onder het raam staat: Juist, de kuda kepang en de zweep. !!!!! Gaan er bij sommigen weer een lampje branden en denken aan de jeugd waar we zoiets zo dikwijls in uitvoering hebben gezien? Als klein jochie vond ik het altijd een sensatie: mannetje op het paardje en ander mannetje begeleidend op de trommel slaan of soms was er geen kuda kepang bij maar dan had de trommelslager een of twee aapjes bij zich die hun dansje deden.... Ik las graag vroeger het boek Alleen op de wereld met het jongetje Remy en Monsieur Vitalis het aapje.....

Hoeveel eeuwen lang heeft die berg niet neergekeken op de sawa? De berg en de grond: zij bleven eeuw na eeuw, enkel de gewassen groeiden op en stierven en evenzo de mensen die daar woonden en werkten en misschien werd er later wat meer woeste grond ontgonnen en tot sawa omgetoverd.....

Foto onder    "Papa !!! " .... "Ja joh, wat is er?" ... "Eh mag ik een glaasje water alsjeblieft." ......  "Nu? Midden in de nacht? Nu wil jij een glaasje water?" .... "Ja pa, nu graag." .... En pa staat op in het holst van de nacht en loopt naar de put, stoot zijn poten tegen een boomstronk, vloekt heel de desa wereld stijf, ziet bijna geen hand voor ogen en dendert bijna in de put en dat alles voor een glaasje water. Komt ie eindelijk terug met het glaasje water, slaapt zijn zoon alweer... vloek vloek vloek takkejong, mij uit mijn slaap halen voor een glaasje water. Zal hem morgen een paar glaasjes over zijn harses gooien... mompel mompel mompel.... snurk snurk snurk.... `Papa, mag ik... enz.`...... En een vader stond weer geduldig op....

Mooi toch dat durpse gedoe, simpele en mooie huisjes, schone vloeren, mooie bank, sawa's veel sawa's en vooral bomen bomen bomen.... maar ik mis een bepaalde boomsoort en die draagt een vrucht waar ik gek op ben.... Ik mis de pohon papaya / kates. Jawel, er is een kleine pohon papaya net met zijn kruin uitstekend boven de bank, maar waar zijn die grote bomen dan????

Lees verder deel 3: De kindertjes uit de desa.