Een ode aan Wilhelmine Frederika Potter en haar zusje Henriette Maatje Potter. 

Bronnen: Moesson Online, registeralmanakken en Delpher.nl...Met zeer grote dank trouwens aan wijlen de Grote Redactrice/Journaliste/Wed. van Tjalie R:  mevr. Lilian Ducelle - pseudoniem. Ja, Grote met hoofdletter, want zij was gewoon steengoed. Klaar punt uit.

Deze webpagina is geschreven ter ere en respect aan mevr. W.F. Potter, omdat zij haar leven grotendeels spendeerde aan de zorg van geestelijke gehandicapte kinderen en ik zelf van nabij meemaak wat voor een werk dit met zich meebrengt. Het doet me denken aan mijn dochter en haar NIET geestelijk maar fisiek gehandicapte zoon. Hij is mijn kleinzoon en mijn hart bloedt maar prijs tegelijkertijd ook mijn dochter voor al haar moed, liefde en werk. En voorbijgangers in hun leven beseffen er geen drol van want het is de "ver van mijn bed show" toch.

In de tweede plaats - maar zeker niet minder eer en respect mijnerzijds - ook voor haar jongere zuster H.M.  Potter, die onderwijzeres was en op een ander vlak de kindertjes haar liefde en genegenheid gaf.

Op 6 januari 1903 huwden de heer Henry James Potter (en NIET zoals diverse genealogische websites zeggen Henry FREDERIEK/FREDERICK Potter) te Kraksaan/Pasoeroean SF en mej. Anna Maria Pia Elzevier Stokmans (*Bondowoso 1878) met elkaar. (RA1904/19)

Uit dit huwelijk werden (o.a.) geboren hun dochters:

1. Wilhelmina Frederika Potter (roepnaam Minny) op 3 dec 1903 (RA 1905/75) ingeschreven Kediri.
2. Henriette Maatje Potter (roepnaam Hetty) op 25 september 1907 (RA 1909/71) ingeschreven Kraksaan Pasoeroean. (SF Padjarokan). ....... Iets extra over hun moeder Anna Maria Pia Elzevier Stokmans. Anna's vader was Willem Johannes Stokmans, zoon van notaris Elzevier Stokmans uit Heinkeszand. Anna's vader was inwoner van Besoeki (Probolinggo, Pandje) en kreeg op 13 maart 1867 GB nr.64  vergunning om zich in plaats van Willem Johannes Stokmans te noemen Willem Johannes Elzevier Stokmans. Hij was secretaris  van de Suikervereniging Oosthoek te Kraksaan/Probolinggo en erkende zijn kinderen verwekt bij ????

Hieronder een foto waar Minny (roepnaam) Potter 3 jaar oud was in 1906. Haar zusje Hetty (roepnaam) werd pas een jaar later geboren.

Ik ga hier pertinent niet het hele doopceel van de dames/gezusters Potter en familie uit de doeken doen, aangezien mevr. Lilian Ducelle (natuurlijk weet zowat elke zich zelf respecterende Indo wel wie mevr. LD was destijds en goede wijn behoeft geen krans en al helemaal niet zeer goede wijn. )  eertijds dit al gedaan heeft en ik quote slechts een klein deel uit het stuk van mevr. Ducelle.

Door mij aangehaald uit Moesson:

Mevr. Langenhorst-Potter heeft 55 jaar lang onafgebroken haar liefdeswerk voor het geestelijk gehandicapte kind gedaan en zelfs op de gezegende leeftijd van 80 jaar hield ze nog niet op. Ze werkte in Den Dolder. Zeist. Rotterdam em Driebergen. Ze speelde blokfluit, lier en componeerde en ontdekte dat muziek een heilzame werking had op haar "kinderen".

Hieronder een foto van mevr. Langenhorst-Potter en haar zusje Henriette Maatje Potter (later gehuwd met de heer Elenbaas en destijds ook woonachtig te Scheveningen.)  Hetty - voor zover mij bekend - heeft in het kamp te Malang gezeten. De foto is uit de periode dat de gezusters op de Nonnenschool te Malang zaten. (Mijn moeder Beatrix ten Cate had er ook op gezeten in die zelfde periode en de dames zullen elkaar wel gekend hebben destijds op die school. En evenzo als Hetty heeft mijn moeder ook in dat kamp te Malang vastgezeten. Voor mij persoonlijk is het een vreemde gewaarwording om 70 jaar na die rotperiode iets erover te schrijven.)

Zusje Henriette Maatje werd onderwijzeres en conform de berichten/mutaties in de kranten 

1. Tijd. onderw. Banjoemas 1928
2. Onderwijzeres Malang H.Ch.S. Malang 1930. Daarna (wanneer??) overgeplaatst naar Loemadjang H.Ch.S.
3. Onderwijzeres H.Ch.S overgeplaatst van Loemadjang naar Tjibadak Europese School in mei 1939.
4. In Tjibadak 1940 overkwam Henriette een nachtelijke steekpartij door haar djongos die ontslag had genomen en onmiddelijk zijn geld vroeg, hetgeen door Henriette werd geweigerd. Eind van de maand kon hij zijn geld krijgen. De dader werd wel gepakt en Henriette overleefde gelukkig de steekpartij, alhoewel zwaargewond.

Moge zij die niet meer onder ons zijn, hun eeuwige vrede en rust hebben. En namens alle geestelijk gehandicapte kindertjes dank aan mevr. Langenhorst-Potter die hun haar oneindige liefde gaf. En idem namens alle kindertjes die schoolonderwijs kregen in dat verre tropenland van Henriette Maatje Elenbaas-Potter.