Dianora Violanta Margeriet  Thörig geboren van Wijk.

Een eerbetoon aan haar en daarmee ook aan alle andere  meisjes, vrouwen, echtgenotes, moeders, grootmoeders,  die in een Jappenkamp c.q. republikeins bersiap kamp hebben gezeten en slachtoffer zijn geworden/geweest/waren van die klote oorlog en de nasleep ervan.

In het bizonder aan mijn moeder Beatrix Boers geboren ten Cate. Mijn moeder: ik heb haar nooit gekend in haar lang en wit gewaad.

Een overlijdensbericht uit febr.2020 kwam ik tegen uit hoofde van mijn naspeuringen naar het verleden maar daarin de mededeling dat overleden was mevr. Erna Thörig geboren op 3-3-1930 en overleden te Peize Drenthe 21-2-2020. Hoe toevallig al die eensluidende cijfers, kil en koud. En ik besloot om aan deze familie Thörig een respect te tonen, mede omdat ik al wat gegevens in mijn prive archief over hen had verzameld.

Erna, één der 4 kinderen van mevr. Nora Thörig van Wijk, weduwe van Jacob Johan Willem Thörig. Erna deed aan genealogie en schreef een boek met de belevenissen van de familie. Even zelf opzoeken op internet en u heeft het zo gevonden. Men kan het zelfs in de bieb lenen. (Wel even opzoeken of de bieb in uw woonplaats deze ter leen heeft.)

Kortom, waar het mij in dit artikel om gaat is het verhaal van mevr. Nora Thörig wat betreft haar belevenis tijdens de inval van de Japanners op 7/8 maart 1942.

Hieronder het artikel dat zij schreef aan de Moesson in 1962. Het is exact zoals ik mij het voorstel hoe mijn ouders het hebben moeten ondergaan: angst over een onzekere toekomst, angst voor het leven wellicht? Maar eerst haar overlijdens bericht en daarin een speciale droevige vermelding. Haar echtgenoot was eerst als "levend" vermeld door de instanties en kort daarop kreeg mevr. Thörig de mededeling dat haar echtgenoot het leven had gelaten in een gevangenenkamp te Japan en werd zij weduwe en de kinderen wees. 

Een stukje uit de Telegraaf waarin het verhaal van Mevr. Thörig over haar echtgenoot.

Hieronder het verhaal van mevr. Thörig over de inval 8 maart 1942.

Na de oorlog begin jaren 1950 trok het gezin naar Nederland om aldaar terecht te komen in kamp Westerbork en zowat elke Indo weet hoe die procedure van "terugkeer naar Nederland" voor het overgrote deel van allen werd afgehandeld door de Nederlandse instanties.

Wil men meer weten en lezen over de lotgevallen van mevr. Thörig en haar gezien, kijk dan op deze link.

Welkom in Holland - Indische Nederlanders in kamp Westerbork. Vorozien van familie foto's.

https://books.google.nl/books?id=m56rrM_uwWQC&pg=

PA59&lpg=PA59&dq=erna+thörig&source=bl&ots=DwgGkaFAXi&sig=

ACfU3U131KI1SFiCLFuOYaiD9aIxSwoiBg&hl=en&sa=X&ved=2ahUKEwjp2sTbmr_pAhXOnKQKHabOBO0Q6AEwAXoECAkQAQ#v=onepage&q=erna thörig&f=false

Mijn ouders zijn die ellende van Welkom in Holland "bespaard" gebleven....zij keerden huiswaarts tijdens en vlak na de oorlog, maar na wel eveneens de nodige oorlogsellende ondergaan te hebben. Mijn vaders broer onderging wel het zelfde "warme en hartelijke welkom" en hij overleed alsnog aan de gevolgen van de oorlog in febr 1948, in zijn kostkamertje, alleen en verstoken van hulp door deskundigen, want hij was ziek en werd toch de maatschappij ingejaagd...."Jammer dan" ,  zal het motto wel geweest zijn van de verantwoordelijken destijds.

Moge zij allen in eeuwige vrede hun rust hebben en dank aan de familie Thörig die hun lotgevallen openbaarde.