Een ode aan de heer Frans Butteling en zijn gezin.

Ik verwijs naar de Moesson Online waar Tjalie Robinson een paar artikelen schreef over de heer Frans Butteling en zijn gezin en op zeer treffende manier het leven van het gezin Butteling te Suriname uit de doeken deed. (jaren 1960/1965).

Tjalie kwam eens op bezoek bij Frans en het gezin en beiden onderhielden een briefwisseling met daarin vermeld het wel en wee van de familie. De kinderen werden "bibits" van de Moesson/Tong Tong.

Suriname? Jawel, niet iedere Indo vertrok naar Canada, USA, Australie en NZ, Brazilie, omdat Nederland zo'n "aardig" land was na de overdracht in 1949.

Genoeg Indo's bleven zelfs achter in Indonesia (met de gedachte: Wat moet ik in  hemelsnaam doen in dat land van de duinen welker toppen blank waren. Weet u het nog? Waar de blanke top der duinen, schittert enz enz bla bla.)

Maar goed, mijn respect hierbij voor de heer Frans Butteling en zijn gezin, die het hoofd boven water hielden in Suriname door middel van hun klein landbouwerschap inclusief alle tegenslagen en problemen die een dergelijk beroep met zich meebrengt (mislukte oogsten e.d.)

Het gezin Butteling: 

De heer Frans (F.A.) Butteling gehuwd met mej. U.L. van Alphen (roepnaam Uul) en hun kinderen (conform de Moesson 3 meisjes en een zoon.)

De vader van Frans, eveneens genoemd Frans (Sr), was werkzaam op de SF Porong/Poppoh en Frans Jr kwam op 8 maart 1913 te Sidoardjo ter wereld en Uul werd geboren op 1 febr. 1920 te Soerabaja.

Zij vonden elkaar, bleven elkaar trouw tot in de dood, ondanks het harde bestaan waarin armoe en tegenslagen elkaar regelmatig aflosten, maar zij desondanks niet opgaven en hun kinderen de levenslessen bij brachten.

Ook Frans werd het slachtoffer van de oorlog en werd door de Jappeners opgepakt en overleefde. Uul was buitenkamper in de buurt van Malang (Singosari).

Slechts de dood heeft hen uit elkaar gerukt:

Frans overleed in de bloei van zijn leven (werd krap 52)  en ligt in de Surinaamse tropenzon te rusten en Uul trok later naar Nederland, vond haar verloren geluk voor korte tijd terug, maar ook dat was haar niet gegund en zij rust in de soms wel zeer koude Nederlandse grond, want het zware vroegere leven had zijn tol geëist....Zij overleed op 65-jarige leeftijd.

Opdat zij hun eeuwige vrede moge hebben. Opdat zij nooit vergeten moge worden, want zij waren pure Indo's in hart en ziel. Ik buig mijn hoofd voor jullie met respect.

Hieronder een lievelingsfoto van Tjalie...Een foto uit het verleden waar Grote mensen op staan...Voor mij was Mbok Siru (Siroe) ook een groot mens, want ook zij (en haar familie) waagden de sprong vanuit Java naar Suriname destijds, weliswaar met andere (gedwongen) beweegredenen.... Weet u het nog? De migratie vanuit vooral Pekalongan onder het mom van een betaald kontrakt en welker betalingen soms niet eens plaats vonden of pas na jaren en sommige "kontrakt-arbeiders/-sters" gedwongen werden om te blijven....

Tjalie, Groot op zijn gebied als Indo journalist/schrijver/oprichter TongTong noem maar op. Mbok Siru (Siroe) die het gezin Butteling bijstond. Mevr. Butteling en zoon Butteling die hun echtgenoot en vader bijstonden.... Indo(Indische) geschiedenis in een ander ver tropenland....

Onder: De drie dochters van Frans en Uul. Ook zij zijn Groot in mijn ogen, want zij werden al vroeg geleerd om te "overleven."...Zelf, uit eigen ervaring,  weet ik wat dat inhield.

Onder: Ondanks kommer en kwel.... een lach op de gezichten !!!!

Onder: Neen, hier geen z.g. dikke vette auto  van een gerenomeerd Europees automerk op de oprijlaan van het huis met een zwembad, zoals tot in den treure op pocherige manier wordt  verkondigd op enkele internet-fora en ook volop voorzien van minachting voor anderen, die geen zwembad en oprijlaan hebben. Zo typisch selfie-achtig en gelardeerd met een zwart karma... bah....

Hieronder in de keuken slechts de harde feiten van het bestaan en voor deze mensen neem ik wel met groot respect mijn hoed af.....Sorry, mijn gedachten trekken naar het wasgoed, dat in de keuken hangt te drogen, wellicht omdat het buiten regent? Maarre.... ik hoop niet dat de kokkie één of ander gerecht aan het goreng of masak is, voorzien van terasi of oude minjak kletik (klapperolie) gebruikt dat al ranzig ruikt en smaakt.... :-) 

Met dank aan Moesson Online en allen die geschiedenis schreven.