De desa CEKEL, resulterend onder het district Grobogan Midden Java.... Ergens daar in de buurt ligt ook Purwodadi. 

Wel voorzichtig zijn als men ooit daar de weg vraagt naar Purwodadi, want in Indonesia bestaan zeker wel een stuk of 20 stadjes/durpjes die Purwodadi heten. (Niet enkel op Java, maar ook op Sumatra en zelfs Aceh. Zeg er dus duidelijk bij dat het Purwodadi Jateng Grobogan moet zijn.)...

Er bestaat ook een Purwodadi, dat bekend is door de plantentuin, in navolging van de Plantentuin Bogor gebouwd. Dit geval ligt op de weg van Malang naar Surabaya en valt onder het district PASURUAN. In 1941 werd door een Nederlander (sorry, zijn naam al vergeten, dus zoek zelf maar op) het plan opgevat om een plantentuin op te richten, maar het feest werd een poosje uitgesteld tot de beginjaren 1950. (Er kwamen enkele Jappen onverwachts op bezoek en die bleven een paar jaartjes en dwarsboomden de plannetjes voor de Plantentuin.)

Goed, het bovenstaande was even zijdelings.

Hieronder een kaart van het gebied van Purwodadi Grobogan Midden Java met de desa CEKEL waar het hier op deze pagina nader wordt belicht. (Cekel in Surabayaans Laag Javaans = Vastpakken).

Waar is de streek Purwodadi zeer zeker om bekend? Juist, de kecap (soya saus) van de kedele en.... het gerecht SwiKe (ouderwetse spelling SWIEKEE)..... de kodokbilletjes... weet men het nog??? Of al fergheten? Of nooit gegeten, ken ook..... Jakkiebah, lus niet Ma, is vies.

Hieronder: Kedele en Swike.

En de pasar van Purwodadi waar de Swike te koop is.

En omdat we toch daar een beetje aan het rondtoeren waren, besloten we dan maar ook de verre achtergebleven familieleden op te zoeken, die inmiddels zich al hadden geassimileerd en geïntegreerd waren. We verlieten Purwodadi Jateng Grobogan, maakten nog even een omgekeerde snapshot van de welkomstboog en togen via de binnenwegen naar de desa CEKEL. 

Foto onder: Onze chauffeur Pak Bedjo uit Semarang (een oude kennis en die we een paar Euro's gunden) vraagt hier de weg ergens bij een warung die motoren in-verkoopt en ook meteen de financiering regelt. Pak Bedjo is een ietwat ongeduldig en had de neiging om de warung eigenaar uit te foeteren. (Let op zijn houding. Zijn rechterhand staat klaar om uit te halen, want de warung eigenaar was een beetje kortaf namelijk.).... Vriendje van de warung eigenaar en lid van de Indonesische Hell's Angels staar er een ietwat nonchalant bij te kijken en dacht er het zijne van.

Foto onder: Even een korte stop om iets lekkers te kopen en wat dat lekkers is??? Voor vele ouwe Diehards natuurlijk bekend. Zie volgende foto.

Foto onder: Dit is dus dat lekkers.....

Foto onder: Alom onderweg was men jagung bakar (geroosterde maiskolven) aan het verkopen en een oplettende lezer/-es weet dus, dat de oogst net achter de rug is. En rangen en standen zijn er om nageleefd te worden toch? Pak JanPet mag schillen en Bu Kipas doet het roostergedeelte..... En neen, dit ding is enkel voor de jagung. Sate roosteren doet men op een andere anglo.

Foto onder: Alom tracht men de waren te slijten en een bordje nasi met sambel en sayur te verdienen. Elk plaatsje wordt benut.... 

Foto onder: een blik dichterbij wat er te koop is. Semangka, blewa, salak, jeruk.....

Foto onder: En eindelijk arriveerden we bij de lang niet geziene familie, waarvan er inmiddels al een paar de aarde hebben verlaten, maar gezorgd hebben voor nieuwe generaties. En allen proberen hun draai te vinden in deze wereld en een bordje rijst te verdienen... Hier onder neven Rajapeciputih, Rajatanpapeci en Rajapecibiru. Hun vader was van het geslacht Peci en de zonen erven de familienaam verwerkt in toevoegingen. We vroegen hen of ze Rap deden net als Ali B, maar dat was hen onbekend.... Ali B??? Nooit van gehoord, wel van Ali Baba destijds uit de sprookjes en Rap? Neen wel van Johnny Rep vroeger.. ach, wat maakt het uit, as gheef maar gheluid tog?

Foto onder: En neef Rajasepedamotor kwam ons tegemoet op het bruggetje naar het erf, want de tamtam had natuurlijk allang geslagen en het nieuws verbreid, dat de keluarga (bapak bapak en ibu ibu) Bule in aantocht waren, met zakken vol oleh2 uit negeri Belanda.... Deze is een echte Indo, altijd koud en neusverkouden.....

Foto onder: de rest van de familie in blijde verwachting van de oleh2 en nicht Bajumerah was net bevrijd van haar blijde verwachting. Oom Johan achterin dacht er het zijne van en zat zich suf te piekeren welke familietak wij waren.... Tja er waren destijds zoveel ooms en tantes, neven en nichten.......

Foto onder: Al met al een leuke wederontmoeting geweest en na ons verfrist te hebben bij de waterput konden we van een gezamenlijke maaltijd nasi jagung genieten.

Op de achtergrond de groep YOK met Demi Kasih sayangnya en als men de taal verstaat, dan begrijpt men mijn keuze van dit lied als achtergrond muziek. Verstaat men het taaltje niet, dan adviseer ik om die bekende mute knop in te drukken.

Met dank aan alle medewerkenden... en aangezien het verre familie is, gaarne niet ongevraagd weer jiplak aub.