Ter ere van en respect voor de heer

CHRISTIAAN EMILE PHEFFERKORN

en zijn nazaten Victoria en Tea en hun moeder , waar zij dan ook moge zijn. 

Christiaan werd geboren op 8 sept 1910 te Kraksaan uit ouders:

Christaan Hendrik Phefferkorn en Elvire Hortense Jacqueline Neijman (*17-2-1885 Madioen met ouders  Victor Josua Ounaren Neijman en de Inlandsche vrouw Roekima).

De oorlog brak uit en Christiaan Emile kwam in de internering terecht, welke hij gelukkig overleefde.

Hij was werkzaam op de rubber onderneming Sumber Wuluh te Pasirian nabij Lumajang Oost Java.

Op zijn interneringskaart staat dat eventuele berichtgevingen naar mevr. Phefferkorn te Pasirian moesten. Dat zal zijn echtgenote geweest moeten zijn.(??) Ik heb niet kunnen vinden wie in dit geval mevr. Phefferkorn was.

Op 6 nov 1950 verschijnt Christiaan Emile Phefferkorn voor de rechtbank van Limajang en opteert voor het Indonesisch staatsburgerschap. Hij is dan oud 40 jaar, gehuwd met mevr. Salaina te Jakarta op 6 mei 1947 en uit dit huwelijk had het echtpaar op 6 nov 1950  kinderen genaamd 1) Victoria *8 sept 1947 Jakarta en 2) Tea *12 dec 1948 te Jember.

Het noodlot sloeg in de Japanse oorlog toe voor Christiaan Emile en hij werd geinterneerd en overleefde de oorlog en het kamp en hij begon aan een nieuwe periode in zijn leven.

4 Maanden na zijn keuze voor het Indonesisch staatsburgerschap sloeg het noodlot echter opnieuw toe en betaalde nu de hoogste prijs aan het noodlot.

De onderneming waar hij werkzaam was (Rubber onderneming Soember Woeloe Pasirian Lumajang) werd door rampokkers bezocht en beroofd op 3 maart 1951 en Christiaan Emile Phefferkorn werd dodelijk getroffen en zijn collega Smits zwaar gewond en opgenomen in het ziekenhuis van Lumajang, hetgeen echter geen goed reultaat had, want de heer Smits overleed de volgende dag alsnog aan zijn verwondingen in het ziekenhuis.

Christiaan werd zaterdag 5 maart 1951 begraven op het kerkhof Lumajang (dat heden ten dage niet meer bestaat) en de heer Smits op zondag 6 maart 1952 te Kembang Kuning Surabaja.

In het jaar 1951 vonden op verschillende ondernemingen te Java roofmoorden plaats.

(Het echtpaar Hasenbosch - van Gardingen emigreerde in 1966 naar Nieuw Zeeland alwaar zij ook overleden)

Wat zou er later met de weduwe en twee kindertjes van Christiaan gebeurd zijn? De oudste was 3,5 en de jongste 2,5 toen zij hun vader verloren. Door de vergetelheid opgeslokt?

Persoonlijk vind ik dat er toch wel op zijn minst een gedenksteen of iets dergelijks opgericht had moeten worden voor deze slachtoffers, want sowieso was Christiaan oorlogsslachtoffer.

En daarom nogmaals: Voor u heer Christiaan Emile Phefferkorn mijn eer en respect !!

Moge zij die niet meer onder ons zijn, hun eeuwige vrede hebben, waar zij zich ook bevinden.