De vroegere CANNALAAN en omgeving TE SURABAYA.

Deze pagina wordt de hoofdpagina met verhalen over de jeugd uit de Cannalaan en nabije buurten te Surabaya.

Foto onder: een Google Maps beeld van de buurt.

1=Phefferkorn, 2=Crawfurd, 3=Krisen, 4=Portier, 5=Beer, 6=Sigtermans (nummering moet aan de overkant staan), 7=Brugman(Brugmans, Bruggeman lupa sorry), 8=Vroegere HBS, 9=Vroegere kazerne - alles wat wit is.

De vroegere kazerne die tegenwoordig Grand City Mall heet. De parkeergarage is bovenop.

En dat huis genummerd als 1, dat huis heb ik precies 12 jaren lang tot op de dag exact mogen bewonen en vanuit dat huis mijn stroop- en struintochten ondernomen en de buurten betreden met mijn voetzolen en fietsbanden. Waar de Jalan Ambengan een bocht maakt ( op de foto rechtboven bij het witte gebouw, daar vlakbij heb ik de lagere school vereerd met mijn 6 klassen...juff. (de) Raat (schoolhoofd), juff. de Ruiter met zoon Michiel (toeval die naam?)...juff. Monod Froid de Ville... zijn nog namen die ik me herinner.....de andere leerkrachten? Helaas, die zijn me ontschoten en het zij me vergeven, omdat zij allen ons op weg hielpen het leven in te gaan met een goede basis. Naast deze lagere school waren de 2 andere RK lagere scholen en daarnaast de grote kerk, die ik "mocht helpen schoonvegen" na de misdiensten, geleid door toen nog pastoor Dijkstra, de zieltjeswinner met zijn goedmoedige tropische inslag.... Jullie allemaal happy? Ik ook, dacht meneer pastoor en hupsakee, daar nam ie weer een slokje om de hitte te trotseren en de dorst te lessen.

Daar ook vlakbij de Chinese begraafplaats met.... de uitnodende manggabomen die in koor riepen: "Pluk me dan, lekker puh, want je kan er niet bij..." Omdat die verrekte Pak Jaga daar ook de wacht hield en klaar stond met zijn parang..... en de spoorbaan met de klei onder de bielzen die ook al zo graag door onze handjes uitgegraven wilde worden, tot zeer ongenoegen van het spoorbaan personeel die dan uitbundig en vreugdevol ons - kleine kleidieven - bekogelden met de stenen.... En wij als een speer alle richtingen wegvlogen.... zonder uit te kijken of er toevallig geen razende treinen aanstormden....treinen met die grote zwarte stoomlocs en zware rookpluimen.... die verbrande steenkool deeltjes de lucht inspuugden en als je dan toevallig zo'n deeltje in je ogen kreeg, dan brandden je ogen zowat je oogkassen uit.

Google Map van Surabaya Jl Kacapiring 11. Parallel aan de Jalan Melati was vroeger de Jalan Anggrek. (links - onderste blauwe pijltje.)  Deze weg is er nog maar niet meer openbaar dienstdoend als verbindingsweg van de Kusuma Bangsa (Cannalaan) naar de Jalan Slamet. Het is een min of meer binnendoor weggetje geworden voor de Grand City Mall en aangrenzende andere malls.... In Indië's tijden was dit hele terrein de Marine kazerne. (Dat grote grijze vlak linksonder.).. Das war einmal toch...tempo doeloe .... abis, ilang, mateh bongko...(Ik ben Buoyo Suroboyo en in het dialect slikken we de "h" weg.... Habis, Hilang, Matek BongkoH)

Oude zwart wit foto's hieronder bron onbekend van het internet.

Onder: Jalan Jimerto toen het nog een kampungstraat was in 1925. Volgens Kamparchieven:  vrouwen en kinderen In de periode [1942] - [1945] was dit een opvangkamp. 

Geïnterneerden: Tijdens de Japanse bezetting telde Soerabaja een aantal opvangkampen voor behoeftige Indo-Europese, Molukse, Menadonese en andere inheemse burgers. Het ging daarbij vooral om vrouwen en kinderen van marinepersoneel en andere gesneuvelde of krijgsgevangen militairen. In het kamp aan de Djimertoweg waren vooral Molukse en Menadonese vrouwen en kinderen ondergebracht.

Onder: Jalan Kanginan in 1927. 

 Foto onder: De Japansche brug. Menig uurtje heb ik aan de oevers doorgebracht met vissen. Ik ving natuurlijk geen donder, want ik viste met een stuk touw en een veiligheidsspeld en geen voer. Maar het stond interessant als je viste; menig voorbijganger vroeg namelijk belangstellend of ik wat had gevangen.

Onder: Een stuk van de HBS.

Onder: Nog een keer Jl. Kanginan in 1927 met kanariebomen her en der.

3x Raden welke straat kruist ter hoogte van de witte elec.paal en op welke straat de fotograaf een blik heeft aan het einde. Voor diegene dus het vraagje hierboven, die daar in die buurt heeft gewoond. (Jl Pandan)

Foto onder: Jalan Kanginan anno 2012. Weg zijn de oude kanariebomen, voorgoed. (Bron internet onbekend).

Foto onder: De Jalan Kusuma Bangsa ter hoogte waar voorheen de marine kazerne was. Dat grijze gebouw met de hijskraan is het nieuwe grote winkelcentrum (Jalan Anggrek). De fotograaf kijkt richting station Gubeng. (bron internet onbekend)

Foto onder: De Jln Kusuma Bangsa (voorheen Cannalaan) anno 2012. De fotograaf staat ter hoogte van de Apotik en fotografeert de twee huizen links op de foto: Linkerhuis onder de bomen met witte muur was voorheen het woonhuis van de fam. Crawfurd en tegenwoordig een scheepvaartkantoor. (Op de kaart hierboven genummerd met huis nummer 2)..... Bij het huis ernaast, ter hoogte waar de gele truck rijdt, is een blauw uithangbord te zien. Daar woonde voorheen de fam. Phefferkorn op de hoek met de Jalan Kacapiring.(Op de kaart hierboven genummerd met huis nummer 1). Voor die gele truck is een stukje lichtbruin te zien en een witte auto. Links van die motorfiets dus. Dat lichtbruine is dan de tegenwoordige steakbar en die witte auto draait uit de Jl Kacapring de Jl Kusuma Bangsa op links af. Eigenlijk is die straatnummering van dit woonhuis compleet idioot. Driekwart van het huis ligt aan de Jl Kusuma Bangsa, maar de gemeente onder Nederlands bestuur destijds rangschikte het onder de Jalan Kacapiring en nog steeds tegenwoordig onder het eigen Indonesisch gemeente bestuur. (Bron internet onbekend)

Foto onder: De Jalan Legundi (Legoendi), een zijstraat van de doodlopende jalan Kacapiring en de Jl Legundi komt weer uit op het verlengde van de Cannalaan.(Dit verlengde heeft men tegenwoordig ook Jalan Anggrek gedoopt, richting Gubeng station.) Het huis op deze foto is het laatste huis aan de rechterkant van de Jalan Legundi richting Gubeng. De huizenrij hield daar op en ging over in een driehoekig stuk grasveld. Als je de Jl. Legundi dan uitliep de bocht om de Cannalaan op terug richting Jl. Kacapiring, dan was daar het hoekhuis van de fam. Portier. In de tuin van dit huis aan de Jalan Legundi is een telefoonshop waar je prepaid kaarten kunt kopen. (Foto van QiSurabaya.)

Ik haalde daar op een avond een telefoonkaart met de auto, kreeg prompt enorme last van allerlei pijnlijke lichaamsdelen, want de Jalan Legundi zat boordevol kuilen en is waarschijnljk voor het laatst misschien wel 20 jaar geleden van asfalt voorzien of vernieuwd. Nah ja, het was altijd al een binnenstraatje, maar toch.....

Eigenlijk best wel makkelijk dat systeem in Indonesie: Moet je hier in Nederlands eens proberen om in je eigen tuin, op je eigen grond, zomaar een winkel te plaatsen en te runnen. Nah hoe lang zal het duren voordat de complete circus reglementen zooi op komt dagen? Wat hoezo democratie en vrijheid? Hahaha, niks dus. Daar is het "Leef en laat leven." Hier is het: "Ik leef en ik bepaal hoe jij leeft." ... 

Ik zie het al voor me: In de zomer plaats ik een tafeltje met lumpia goreng of ketela goreng en een schaaltje tempe/tahu goreng in mijn tuintje en een bordje met "Indonesische snacks" vers gebakken en nog warm..... Ja hoor, na 10 minuten komen de buren..."Eh Hans, waarom riekt het zo naar minyak keletik? (Klapperolie).... En ik heb last van al die kopers van je zooi en heb je wel vergunning ervoor? Is de keuringsdienst al geweest? Zal ik anders die gasten ff bellen voor je?" En dat in het gunstigste geval. 

In het ongunstigste geval is het: "Hey, gvd  gvd gvd, je zooi stinkt en ik stink hier ook de ballentent uit in mijn eigen huis. Rot op alsjeblieft zeg.".......

En ik natuurlijk als antwoord: "Als je niet als de sodemieter je kop binnenboord steekt, knal ik zo mijn katapult leeg tegen je harses, achterlijk gek..."    hahahaha, want hier moet je natuurlijk af en toe grof met grof beantwoorden toch.

Foto's onder: De Genteng Kali. (Foto's hieronder bron internet www.hxt.com)

Foto onder: Embong Malang.(Foto www.sbyctzn.com)

SPECIALE OPROEP AAN EEN IEDER DIE MEENT DE AFGEBEELDE PERSONEN OP DE FOTO HIERONDER TE HERKENNEN EN TE WILLEN VERMELDEN VIA HET CONTACTFORMULIER.

HEEL GRAAG ZOU IK WILLEN WETEN OF ER NOG ANDERE NAMEN BEKEND ZIJN VAN DE PERSONEN DIE OP DE FOTO "ONGEWAARMERKT" ZIJN. DAT ZOU HEEL LEUK VOOR DEZE PAGINA ZIJN.  IK VERMOED (MET 90% ZEKERHEID) DAT DEZE FOTO IN 1950 GENOMEN MOET ZIJN: DE EERSTE KLAS CONCORDANTE LAGERE SCHOOL, GELEGEN NAAST DIE 2 ANDERE KATHOLIEKE LAGERE SCHOLEN, DAN DAARNAAST DE PASTORIE EN DAN DAARNAAST DE KERK/KATHEDRAAL. DE CONCORDANTE LAGERE SCHOOL LAG DUS OP DE HOEK. (Jalan Tambak Sari / Jl Teratai.)

Foto onder: Een google opname van bedoelde scholen en kerk.

Foto onder: De concordante lagere school klas Jongkok. De schenker heeft al enkele namen toegevoegd. M.i. heettde de juff. mevr. de Raad maar ik kan me vergissen. Naderhand kwam ik te weten dat de foto afkomstig is van de jongen staand 4de links en gemarkeerd met Max. En via een gemeenschappelijke kennis van Max en mijzelf (die ik zeer dankbaar ben voor het doorsturen en natuurlijk ook Max zelf !!! ), heb ik deze foto digitaal in bezit gekregen. Ik kan me Max totaal niet heugen, maar dat komt denk ik omdat het leeftijdsverschil groot was. Max zat in een hogere klas en ik was een beginnend lagere school jochie, dus een oplettende kijker-ster heeft dan natuurlijk door, dat ik ergens in het voorste rijtje gesitueerd ben. Ik draag natuurlijk geen jurkje, voor het geval men mocht twijfelen over mijn geslacht.

En dat meisje - 4de van links voorste rij met het loshangend haar - .... tja, bij het zien van deze foto kwamen enkele herinneringen weer boven water over haar..... maar wel met op de achtergrond in mijn gedachten, dat liedje van Corrie Konings "Hoe je heette, ben ik vergete(n)."

Ik woonde destijds op de Katjapiringweg 11 (oude spelling) en officiëel is het Jl Kacapiring.

Zomaar voor plezier en nieuwsgierigheid heb ik de kranten van www.kb.nl uitgespit om te kijken wie er destijds op de Jl Kacapiring woonde in de jaren vóór de oorlog. Ik weet niet of alle kranten al gescand zijn en hoogstwaarschijnlijk is de lijst niet compleet en misschien heb ik zelf een detail over het hoofd gezien.

Ook leuk dacht ik, voor eventuele geinteresseerden die misschien vroeger daar in de Jl Kacapiring familie hadden wonen. Ik heb de lijst op huisnummer gesorteerd, dus let wel even op het jaartal in de eerste kolom. Volgens de info in de kranten zoals door mij vergaard, mis ik de huisnummers 3, 11, 14, 21 en 22. (Wat betreft nummer 11: daar is iets meer over te vinden op de pagina Wie Ben Ik. Op ongeveer 1/3 van boven onder de tekening van het indeling van het huis.

Op de subpagina's zullen tzt ook de eventuele andere geïnteresseerden komen met hun eigen verhaal. Als men zin heeft tenminste om hun verhalen voor de volgende generaties te bewaren.

Mijn bedoeling is om per deelnemer een aparte pagina te openen waar hij of zij dan het verhaal en foto's graag kwijt kan.

Ik doe hierbij dan een oproep aan lezers-eressen  - en met name die uit de buurten van de voormalige Cannalaan te Surabaya - om hun stories kenbaar te maken, zonder al te veel het intieme prive gebeuren kenbaar te maken. Het gaat mij in hoofdzaak om gebeurtenissen en dergelijke, die betrekking hebben/hadden op het dagelijkse leventje in een gezin en hun aankomst in Nederland en hoe men dit ervoer etc etc.

De Cannalaan, voor de oorlog een vrij deftige buurt en na de oorlog een beetje een standaard Indische/Indo buurt maar nog wel met de mooie grote huizen. Oh en ik bedoel er niets degenererends mee met "standaard Indische/Indo" maar het was toch zo? Ik kan me maar een enkele puur Hollandse familie herinneren die daar woonde. Het meerendeel was Indo, de één wat blanker dan de andere en de één wat iets lichter van haarkleur dan de ander.

Geen zwaar wetenschappelijk gedoe alstublieft, maar simpele dagelijkse dingens des levens in dat warme oude Surabaya. Dit soort wetenschappelijk gedoe en aanverwante zaken zijn volop te vinden op het net, maar geven m.i. te weinig juiste info over hoe het er standaard aan toe ging. Het liefst voorzien van foto's, zodat de "onbekende" lezer-es er zich een juist beeld van kan vormen.

Bent u geen schrijver? Geen nood, stuur mij gewoon de feiten en gebeurtenissen toe en ik redigeer ze voor u en plaats ze dan - na uw goedkeuring - op deze site.

Als wij het niet verhalen, dan sterft er voorgoed een stukje buurt historie over Surabaya Buaya's en dan is het te laat..........

Foto's ook zeer welkom !!!!! Alstublieft dank u wel.

Wordt vervolgd, met uw aller medewerking.