AFTOCHT UIT NED.INDIË VAN DE JAPANSE TROEPEN.

Opdat we nooit zullen vergeten...... maar ik vrees voor de toekomst, want dan zijn enkel slechts nog een paar pagina's in de geschiedenisboekjes gereserveerd voor dit gebeuren en bewaar me, als ik het huidig onderwijs peil volg..... Ze leren tegenwoordig bijna geen bal meer.... Ja, is mijn mening, maar wel gebaseerd op het feit, dat ik incidenteel jongeren nog bericht hierover en dat ik dan daarom tot zulke schrikbarende conclusies kom.... die paar jongetjes en meisjes die nog bereidwillig naar me luisteren, als ik hen vertel...... die zijn na een uurtje alles al weer vergeten....want de hersentjes zijn ineens volgeladen met sms'jes en Ipod spelletjes...tja dat moet de rest wel wijken toch..... De goeie niet te na gesproken dan....

Foto onder:

Overige beelden van de binnenkomst der Japanse troepen zijn elders in overvloed te zien en zal ik daarom hier niet plaatsen, behalve dan één klein fotootje van een capitulatie van een deel van de Ned. Indische troepen. Genoeg, klaar, basta. Klein fotootje maar. En dan ook nog geplaatst ter ere van hen, die vochten en vielen als algemeen respect voor hen.

En dan hier onder enkele beelden van de afvoer terug naar Japan van de Japanse troepen. Eh, sorry, de foto's zijn een beetje groter dan de foto hierboven. Ik zou niet weten waarom ze wat groter zijn gemaakt door mij. Stukje blijheid, gerechtigheid.... opzouten, terug naar je hok?

Ach, die soldaten zelf neem ik het niet kwalijk, dat ze knokten voor keizer en de vlag van de zon, want ook voor hen gold de regel: " Befehl is Bevel" in naam van de keizer. En ze gingen.

Alhoewel? In zijn naam? Als je het mij vraagt wist die "goddelijke" keizer nog geen 10% van wat er zich afspeelde. Die zat waarschijnlijk meer met zijn Kendo stokjes te spelen en zijn Samurai zwaardjes te poetsen of met zijn hof-geisha's thee te leuten of wat saké naar binnen te lurken met enkele leden der regering die intriges aan het uitbroeden waren. Misschien was ie wel een nieuwe Japanse kimono kopen of zoiets of zijn afgetrapte getta's te repareren uit verveling, who knows?

Het zullen best wel die gebruikelijke politieke intrige figuren geweest zijn, die het achter de schermen hadden uitgebroed, as usual and as ever.

Tussen die soldaatjes zullen er ook goeie jongens gezeten hebben, die net als een ieder ander, zijn gezin thuis had en misschien helemaal niet wilde knokken. Net zo goed als dat er kwaaie pieren tussen hebben gezeten. Is toch normaal alom waar een oorlog aan de gang is of was.

Héél  vaag, erg vaag, kan ik me herinneren, dat ik thuis bij mijn pleegouders wel eens een keer zo'n Japanse soldaat gezien heb. Wat ie daar moest doen? Ik zou het niet weten. Het zal best wel één der laatsten geweest zijn, die her en der de boel nog in de gaten moest houden wegens de bersiap. Mijn pleegpa had ook zo'n samoerai zwaard hangen in de slaapkamer. Misschien wel van die Jap gekregen? In elk geval: later is dat ding naar de rombeng gegaan.... er moest eten op tafel komen.

Hieronder dan de foto's.

Ik heb er meer, maar dit aantal is toch al genoeg om een beetje vergenoegdzaam te zijn? Ik vind het al erg genoeg, dat ik soms zit te overpeinzen, dat misschien één van die knakkers mijn pa op een mindere nette manier een handje geholpen heeft???

Alléé, ochtend gymnastiek, hup hup hup. De drill sergeant houdt ze wel in conditie. En het publiek kijkt mee en een paar jaren eerder keek het publiek ook toe, toen de troepen de tegenover gestelde richting marcheerden, maar dan bepakt en bezakt met uitrusting..... Hello Nederlands Indië, hier zijn we dan.... en nu is het Opzij Opzij Opzij, de horde Japanse soldaten komt voorbij; op weg op weg op weg naar ons papieren huisje en de sushi , want daar wacht onze opa Suzuki.......

En die middelste schaaamt zich of hij vindt dat zijn schoenen best wel een poetsbeurt nodig hebben. Ik denk eerder dat ie zich verwondert over het feit, dat het machtige keizerlijke leger van Nippon nu daar staat. Het lijkt me echt een rebeltje, gelet op een ander kleur broek die hij aanheeft.

Je ziet hem denken: "Een paar jaar geleden moest ik het prikkeldraad voor de burgers en gevangenen in elkaar flanzen en nu moet ik het voor mezelf doen. Wat is die keizer van me, Hirohito aan het doen? Loopt ie in zijn paleistuin met als zoolbedekking een gheita links en rechts een schoen?"  Trippelen achter hem aan enkele geisha's ter vermaak van Hirohitootje????

Alléé jochies, beetje opschieten en afmarcheren richting boot en dan wegwezen en nooit meer terugkomen.

En daar gingen ze:

"De paden op, de lanen langs, hojo hojo hojo. We gaan weer naar ons vaderland toe waar ooit een admiraal leefde genaamd Tojo. Hij versloeg de Russische Zeemacht, wie had dat ooit gedacht."

Hup hup looppas op de plaats, zegt de drill en er keek ééntje uit het publiek mee en had er schik in. En de drill zegt: "Ho ho mr. Nagasako, wat hebbie daar in je broekzak? Toch geen blikkies gejat uit de pantry?"

Bye bye en op weg naar de haven ter inscheping enkele reis Japan, zodat men daar weer in de Toyota en Nissan fabrieken aan de band mag staan. Adieu Angelina, maar dan op zijn Japans.... Sayonara Haikido Takeda Haguri Myagi Susuki en Kawasaki. We zien jullie wel weer over tig-jaren als jullie de Made in Japan auto's en motorfietsen aan de man brengen in Azie, Europa en de USA en af en toe ook nog in Afrika.

En dat was dan mijn relaasje over de aftocht.

Ik was er niet bij omdat ik elders als klein jochie aan de hand van mijn zus ander prikkeldraad aan het bezichtigen en bevoelen was. En ik was te klein om het te beseffen, wat prikkeldraad inhield. Nu ben ik ouder en besef dat ik jaren lang op één of andere manier toch gewond was geraakt door dat verdomde prikkeldraad, omdat dat prikkeldraad een barriere vormde tussen mijn ouders, hun kinderen en de vrijheid.....en ik kostte wat kost mezelf ertussendoor wilde wringen....

Defying Gravity door Emmylou Harris.