Het kerkhof Peneleh - mevr. Johanna Christina Sundberg geboren Stoorvogel.

Ter hare ere en respect, want ook zij was een stukje voormalig Nederlands Indië en bovenal: zij was familie, weliswaar aangetrouwd, maar het is en blijft familie van me. - November 2019.

Ergens in een achteraf hoekje van het kerkhof hadden arme bewoners van Surabaya een stukje kerkhof ingepikt, een huisje erop gebouwd en een hekje gemaakt van ijzerwerk gejat van andere graven en klaar was Pak Armoedzaaier.

Ik neem het deze mensen totaal niet kwalijk, want ook zij hebben recht op een stukje aarde en als men geen Rupiah in de knip heeft en de Indonesische regering laat je in de steek, dan maar op deze manier je problemen oplossen. Zij hebben er per slot van rekening toch niet om gevraagd om op de wereld geschopt te worden, niet dan. Dus maken zij van het leven er wat van met de hulpmiddelen die zij tot hun beschikking hebben. Het zij zo. (Maar dat kan je bepaalde zwartgalligen niet wijsmaken, want die brullen enkel moord en brand, vervloeken hemel en aarde maar wel....op een afstand en doen verder geen donder, alhoewel ze wel de middelen hebben om tenminste IETS te doen, de goeien niet te na genomen/gekomen.)

De gemeente Surabaya heeft plannen (dat hebben zij al tig-jaren, maar de Rupiahs ontbreken en er wordt met een schuin en scheel oog gekeken naar Nederland en Nederland op haar beurt kijkt met een schuin en scheel oog naar de merels die in de bomen fluiten en peuren verder uit hun neus) om het kerkhof Peneleh in een dusdanige staat van renovatie te brengen, waardoor er een soort museum (net als Taman Prasastie Jakarta = voormalig Tanah Abang) ontstaat EN waarbij ruimte gewonnen wordt ten behoeve van de woningbouw voor de armoedzaaiers, die momenteel om en nabij Peneleh hun domicilie hebben.) Nou dat was een bekkie vol maar voorlopig is het nog niet zover maar eens zal dat kerkhof in zijn originele staat niet meer te zien en zal Surabaja's  straatbeeld niet meer zijn wat het anno heden  150 jaren was in die wijk Peneleh. Dat zie ik dan later wel t.z.t. (van boven af gezeten op een wolkje).

Het graf B2612 en de  trieste arme omgeving waar zij rust.

HIER RUST ONZE GELIEFDE ECHTGENOTE EN MOEDER JOHANNA CHRISTINA SUNDBERG, GEB. DEN 23-6-1863 TE MARTAPOERA, OVERL. DEN 25-1-1904 TE TRETTES, DIEP BETREURD DOOR C.Sg EN Ch.V.D. EERDEN.

Zoon Christiaan uit haar eerste huwelijk werd bijgelegd en begraven in dit graf op 17 nov 1923. (Trettes = Tretes = nabij Malang). Martapoera = Zuid Oost Borneo = nabij Bandjarmasin = waar ook mijn pa werd geboren exact 25 jaar na de geboorte van Johanna Christina.)

Vreemd dat het grafopschrift niet haar geboortenaam vermeldt.

Wie was mevr. Johanna Christina Stoorvogel? 

Om iets meer te weten over haar achtergrond, verwijs ik voor meer details naar mijn website http://www.imexbo.nl/carapiet-m-johannes.html

In het kort een recap hiernavolgend:

Er waren drie zusters Stoorvogel (en wellicht nog meerdere kinderen, doch zo diep ben ik niet gedoken in hun levensgeschiedenis):

1. Wilhelmina Mathilde Stoorvogel.
2. Maria Louisa Stoorvogel. (Rust te Cheribon graf 107.)
3. Johanna Christina Stoorvogel.
4. Cornelia Geertruida Stoorvogel.

Ad 1) Zij had een voorkind Wilhelmina en huwde 1) Mijn Armeense oom Carapit (Carapiet/Carapet/Karapet) Minas Johannes Amirkhan, die Wilhelmina echtte. Na diens overlijden, huwde zij 2) de heer Willem Klaus.

Ad 2) Zij huwde Leonardus Martinus van der Eerden en stierf bij de geboorte van hun dochter eveneens geheten Maria Louisa

Ad 3) Zij huwde 1) de weduwnaar van haar zuster, Leonardus Martinus van der Eerden.  Uit dit huwelijk een zoon Christiaan - zie overl. advertentie boven. Nadat Leonardus overleed huwde zij 2) de heer Carl Erik Nathanael Sundberg. (Hij was voorheen gehuwd met Jacoba Christafina Fehr.) Carl was Loods 1ste klasse te Soerabaja en woonde Kampementstraat 38 Soerabaja.

Ad 4) Niet de minste en laatste, maar daar weet ik niets van, omdat ik het niet heb uitgezocht.

Na het overlijden van Johanna Christina Stoorvogel, huwde de weduwnaar Leonardus Martinus van der Eerden met een Armeense tante van me, geheten: Jeanne Maria Olymphia Soekias. Tante Jeanne was voorheen gehuwd met Leonard Pieter Fredrik Alexander Lans.(Echtscheiding. Uit dit huwelijk waren 5 kinderen). Tante Jeanne overleed Den Haag 1956.

Uit al die huwelijken kwamen natuurlijk kindertjes uit voort en sommigen groeiden samen op met de nieuwe erbij gekomen kindertjes en sommigen gingen hun eigen weg. Kortom, men verveelde zich niet en zat van tijd tot tijd gezapig langs de kant van de weg te genieten van het voer uit de straat warungs van Soerabaja of Jakarta (want tante Jeanne verhuisde later naar Jakarta als weduwe.).... En het leven ging door voor een ieder op zijn of haar manier.

Moge zij allen in vrede rusten en met dank dat zij ooit eens waren.