Ter ere van en respect voor een oudoom van mij en zijn gezin en met name 2 van zijn zonen:

De heer PIET ANDREAS.

*5 febr 1890 erkenning Magelang - +18 dec 1940 Semarang.

Zijn erkenning geschiedde op verklaring van Pa van der Steur - zendeling leraar Magelang.

Mochten toevallig voorbijgaande genealogen mijn schrijverijen over Armeense voorouders in voormalig Indië interessant vinden, dan raad ik hen aan om de volgende pagina's erbij te betrekken. Daar staat alles veel uitgebreider met héél véél uitleg wie nu wie was:

DE GEBROEDERS ANDREAS

PAULUS ANDREAS

BARSEKH ANDREAS

CARAPIT/KARAPET ANDREAS

NAZATAN BARSEKH EN PAULAUS ANDREAS

NAZATEN ANDREAS DIE OPTEERDEN VOOR HET INDONESISCH STAATSBURGERSCHAP.

Eerst maar uit de doeken wie oudoom Piet Andreas was en van wie hij  afstamde.

Er was eens een Armeense jongen geheten Paulus (= Boghos op zijn Armeens) Andreas, die samen met zijn 2 broers Barsekh en Karapet, vertrok uit Nor Jugha Isfahan om in te trekken bij hun oom Joseph Johannes ( ten rechte geheten AGHA HOVSEP HOVHANNES AMIRKHAN) te Semarang en bij wie zij het vak leerden om grof veel grof en grof veel geld te verdienen en waar later de Ned. Indische regering EN de Nederlandse regering weer véél véél grof profijt van hadden....Want dan kwam de Blauwe Brievenman weer eens langs, klopte aan de deur, werd uitgenodigd voor een bakkie pleur en een lekker stukkie dure taart van de Bonboniere Delicatessen winkel, gaf zijn lading blauwe brieven af, keek 's om zich heen en dacht: Waar halen ze toch al die poen vandaan en wat ben ik nu aan het doen? Op mijn oude fietsie langs rijke mensen om een paar enveloppen af te geven en vanavond zit ik maar weer op mijn oude bamboe bankie naast de voordeur te kijken naar die armieterige pisangboom naast de put in de achtertuin en wacht ik mijn maandloon geduldig af.( dat niet groter was dan circa 30 guldens per maand....)

Paulus huwde later op 4 maart 1827 met Johanna Christina Kes(s)ler en dit echtpaar kreeg kindertjes.

Éen van hun kindertjes was KAREL FREDERIK ELIAS ANDREAS (1830-1893) die huwde met MARGUERITE (Margaretha) JOHANNES (1839-1874 = dochter van JORDAN JOHANNES en ANNA VAN DER HOEVEN.)

Na het verscheiden van zijn echtgenote Marguerite begon Karel een relatie met de Inlandse vrouw PAKEM en uit de relatie kwamen kindertjes uit voort, waaronder oudoom PIET ANDREAS.

Piet werd erkend door zijn vader op 5 febr 1890 te Magelang en huwde later op 4 juni 1919 te Magelang met SOPHIE HELENA ULVELING, geboren 29 juni 1901 te Magelang.(Stamvader ULVELING kwam uit Luxemburg en tekende ooit eens voor een contract bij het leger en is uiteindelijk maar gebleven, verleid door één of andere sirene in sarong en de lekkere bakabana = pisang goreng)

Zo, dat was dus de stamreeks van Piet.

Oudoom Piet deed goed zijn best op school, werd goed achter zijn broek gezeten door Ma Pakem (want vader was al overleden) en werd later Commies Gewestelijk Bestuur Kedoe, ambtenaar BS en later Hoofdcommies Gewestelijk Bestuur Midden Java.(Als bijbaantje beoefende hij ook nog het ambt van Deurwaarder te Magelang en zat de geachte wanbetalers achterna met dwangbevelen In Naam van de GG of soms de Resident.)

Op 29 juni 1932 vertrok Piet met zijn gezin naar Nederland om aldaar zijn groot verlof te vieren en kwam in Den Haag terecht.

Oudoom Piet en zijn echtgenote Sophia hadden inmiddels kinderen gekregen (zie PK scan hieronder). 

Extra info van de webmaster betreffende kinderen zoals genoemd op de PK hierboven: 

En waar gaat dit eer- en respect betoon van mij nu om op deze pagina? Het gaat om 2 zonen van dit echtpaar, namelijk  

1. JOHANNES PETRUS ELIAS ANDREAS (*13 maart 1922 Magelang en +19 april 1962 Semarang.)
2. BENJAMIN EMANUEL ANDREAS (*10 APRIL 1925 Magelang en +9 sept 1945 Semarang.)

Let wel: Johannes werd geinterneerd en heeft in kampen gezeten en heeft toevallig geluk gehad en overleefde de oorlog en de kampen. Zijn broertje Benjamin heeft het geluk NIET gehad en overleed NA de beëindiging van de oorlog.

Zoon BENJAMIN EMANUAL ANDREAS werd op het tegenwoordig NIET meer bestaand kerkhof KOBONG Semarang - GRAF Z 1266 - begraven.

Zoon JOHANNES PETRUS ELIAS ANDREAS werd eveneens op het tegenwoordig NIET meer bestaand kerkhof KOBONG Semarang - GRAF Z 1472 - begraven.

Bronnen: 

1. brief Verzoek inlichtingen van OGS d.d. 9 april 1963 aan gemeente WINSCHOTEN.
2. brief van OGS Nederland 9 dec 1980 aan OGS Indonesia betreft herbegraven van de 2 broers met conditie, dat de naam en overige info van de oudste broer Johannes NIET vermeld mag worden op het kruis en dat op het kruis slechts de naam van Benjamin mag tonen. Om redenen dat Johannes NIET als oorlogsslachtoffer wordt erkend door de OGS.
3. brief van OGS Jakarta 3138-42-Adm./1981 d.d. 15 jan 1981 confirmeert, dat de herbegrafenissen (8 jan 1981) van de twee broers plaats heeft gevonden naar Kali Banteng Vak III, graf 266 en dat het grafkruis slechts de personalia van de jongere broer BENJAMIN behelst. 

Wat geen buitenstaander (wellicht op een enkeling na, die gelezen heeft wat er door mij als bemerking bij het graf is geschreven -  dus weet, is dat in dit graf 2 broers begraven liggen en waarvan er slechts één van personalia wordt voorzien en de andere broer niet, want hij is geen oorlogsslachtoffer volgens het OGS.

JOHANNES PETRUS ELIAS ANDREAS: je hebt weer je naam terug en de wereld weet weer wie je was geweest. Zelfs je interneringskaart is niet online bekend gemaakt. Voor mij was je ook een slachtoffer.

Volgens het OGS: 

https://oorlogsgravenstichting.nl/slachtoffer-van-de-oorlog#:~:text=Oorlogsslachtoffers zijn volgens onze definitie,overleden zijn, rekenen we hiertoe.

Extra info van de webmaster:

JOHANNES PETRUS ELIAS ANDREAS (roepnaam BOY) huwde Semarang met FRANCINA HESS geboren Solo 9 juni 1923 en overleden 2002 Nijmegen en zij was een dochter van Francois Hubert Xavier Hess (1887-1923) en de Inlandse vrouw WARINAH (1896-1927). 

Johannes en Francina kregen 3 zonen, geboren 1948 Surabaja, 1950 Semarang en 1954 Semarang.

Overpeinzingen van de webmaster:

Het is oorlog. Je wordt geinterneerd en wordt in een kamp onder vreselijke omstandigheden "gehuisvest" en te werk gesteld onder dwang. Je overleeft het kamp en dat is je geluk, maar je ongeluk is dat je dan GEEN oorlogsslachtoffer bent en dat je daarom verder naamloos de historie ingaat.

Had het niet beter en netter/correcter geweest als er bijvoorbeeld iets had gestaan van: Buiten erevelden, ik noem maar wat. Er zijn diverse mogelijkheden toch om in elk geval een dergelijk probleem op te lossen, zonder stugge starre gedachtengangen er op los te laten.

En zo zullen er wel honderden wellicht duizenden anderen zijn?

Moge zij allen die niet meer onder ons zijn, in alle eeuwigheid hun vrede en rust hebben naast hun Schepper.